با وجود انتشار اخبار سیاسی امیدوارکننده، قیمت انواع محصولات فولادی با افزایش چشمگیری مواجه شد. علت اصلی این افزایش، گزارشی بود که از محدود شدن ۹۰ درصدی برق مصرفی صنایع فولاد حکایت داشت.
وزیر صمت از قطعی برق در صنایع بزرگ کشور مانند فولاد خبر داد و او ضمن ابراز نارضایتی شدید، این اقدام را بسیار پرهزینه توصیف کرد. در این بین، صنایع بزرگ مانند انجمن فولاد ایران و خانه معدن با ارسال نامه‌ای به رئیس‌جمهور، مراتب اعتراض خود را اعلام کردند.
طبق ابلاغیه صادر شده، از روز پنج‌شنبه ۲۵ اردیبهشت، تمامی صنایع موظف به توقف فعالیت خود به مدت ۱۵ روز هستند. در این بازه زمانی، هر واحد صنعتی تنها مجاز به استفاده از ۱۰ درصد از مصرف معمول برق خود خواهد بود. حتی اگر این ابلاغیه به‌طور کامل اجرا نشود اما افزایش ساعات خاموشی برق فعالیت صنعت فولاد را به شدت مختل خواهد کرد. برخی از واحدهای فولادی برای مقابله با بحران قطعی برق، اقدام به راه‌اندازی نیروگاه‌های برق کرده‌اند. با این حال، هزینه برق سبز تولیدشده حدود ۶۰ درصد بالاتر از تعرفه دولتی برآورد می‌شود. اگر بخشنامه اخیر اجرایی شود، تولید شمش به‌طور چشمگیری کاهش خواهد یافت، اما با توجه به ضعف تقاضا در بازار، این امکان وجود دارد که کاهش تولید به افزایش قیمت‌ها منجر نشود.
با وجود روند مثبت مذاکرات و نزول نرخ ارز، مسائل داخلی همچون بحران انرژی نقش اصلی را در میزان تقاضا و قیمت محصوات فولادی ایفا کردند. تغییرات قیمت محصولات آهن و فولاد، به‌ویژه قیمت میلگرد نشان دهنده بحران در این حوزه است. در بازاری که با رکود معاملات روبرو است، جهش ناگهانی قیمت‌ها یا به دلیل کاهش محسوس در عرضه یا شکل‌گیری انتظارات نسبت به افزایش قیمت‌ها است.
این وضعیت ناشی از اختلالات جدی در بخش عرضه است؛ به شکلی که افزایش قیمت‌ها بیش از آنکه تحت‌تأثیر تقاضا یا تحولات سیاسی خارجی باشد، به‌طور کامل وابسته به وضعیت عرضه شده است. درواقع، کاهش نرخ ارز می‌تواند باعث تعدیل قیمت محصولات فولادی شود، اما بحران انرژی، باعث شده که این موارد نیز نتوانند مانع روند صعودی قیمت‌ها شوند. ادامه این روند به کاهش تولید، تشدید رکود ساخت و ساز و افزایش هزینه‌های سرانه مصرف‌کنندگان منتهی خواهد شد. تداوم این وضعیت منجر به افت تولید و رکود در بخش ساخت‌وساز و افزایش هزینه برای مصرف‌کنندگان خواهد شد.
ثبات در بازار فولاد نیازمند تصمیمات درست و تشویقی به تولیدکنندگان است. اقداماتی مانند تولید برق و افزایش ذخایر فولادی می‌تواند از شدت آسیب‌‌ها بکاهد. بازگشت آرامش به این بازار در گرو مدیریت هوشمندانه انرژی و عرضه است.
